මුන ගැසුනු කාලය වැරදිය..

ගැයූ ගීතය මිහිරිය ...

ගැයූ තාලය වැරදිය..

ලියූ පද පෙල සොදුරුය..

ලියූ පේලිය වැරදිය ..

පිපුනු කුසුමත් සුවදය..

පිපී ඇති බිම වැරදිය ..

මුන ගැසුනු නුඹ සොදුරුය...

මුන ගැසුනු කාලය වැරදිය ...

මරතොන්ඩි රටාවන්

මරතොන්ඩි රටාවන
 ලස්සනට හැඩකරන..
මැකීයයි ඉක්මනින්
නූඹේ අතැගෙහි රැදුන...
මරතොන්ඩි රටාවන්
නොවී කාලෙන් මියෙන..
සුමුදු අතැගිළි වෙයන්
මගේ ගෙල පිරි මදින..

අහිමිවූ හාදුව

කලුලෑල්ලෙ සුදුහුණු කැට
ගුරැ අතැගිලි හැඩ මවද්දි
හැඩ බැලුවා මගේ හිතත්
නුඹ දැකුමෙන් වහ වැටිච්චි..

කලුලෑල්ලෙ සමීකරණ
විසදන හැටි කියාදෙද්දි
මතකයි පිලිතුරු සෙව්වා
මගේ හිතේ පැන නැගිච්චි..

සතිය පුරා බන්කු පේලි
එකින් එකට මාරු වෙදිදි
හිටියා මම මගේ තැනම
අග පේලිය කොනට වෙච්චි..

ලගට ඇවිත් දුරට ගියා
නුඹ පේලිය මාරු වෙද්දි
මම හිටියේ එකම තැනයි
නුඹව හොදට ඇහැ ගැටිච්චි..
කාලය ටික ටික වේගෙන්
දිනෙන් දිනේ ගෙවිල යද්දි
නුබේ පුටුව තනිවූවා
මගේ හිතට දුක දැනෙද්දි..

• 
  

නුබේ ඇස් දෙක වගේ

නුබේ ඇස් දෙක වගේ

නුබේ ඇස් දෙක වගේ දගකාර නෙත් දෙකක්

නුබේ දෙතොලග වගේ මුමුනනා තොල් දෙකක්

නුබේ අතැගිලි වගේ හැඩකාර අත් දෙකක්

දුටුවාම බස්‍ රියේ ඉගිලුනා මතකයක්....

නෙත් දෙකට පෙම් බැන්ද

තොල් වලට මන බැන්ද 

අත් වලට ඉගි බැන්ද 

මතකයක් හිත බැන්ද 

අමතකව ගියා දැන් බොහෝකල් ගිහින්වග 

ජීවිතයේ බාගයක් ගෙවා දැන් ඇවිත් වග

එය හරිම පුදුමයක් හිත රවට්ටනා වග

මතකයෙන් ගිලිහුනා ඒ තුරුනු වියේ වග 

නුබ මැරුනු ලෝකයක්

වලාකුළු සේල ඇද
නුබ අහසෙ දිලිසුණට
එලිය ඇගෙ නොවන වග
සද කුමරි දන්නවද

නුබෙ එලිය සෞම්‍යයි
කවියො කවි ලියූවද
පසු පසින් ඉන්නෙ මා
කියා උන් දන්නවද

මගේ දිස්නය අරන්
රෑ අහසෙ දිලිසුණට
නුබ මැරුනු ලෝකයක්
වග ඔවුන් දන්නවද

නුබ සොදුරු සිහිනයක්

නුබ සුලන් රැල්ලක් 

විඩාවන් නිවා ලන

සියොළඟම දැවටෙන

අල්ලන්න බැරි වෙන..

නුබ චන්ද්‍ර කිරනක්

ගන අදුර දුරලන

මද එලිය ගෙන එන

අල්ලන්න බැරි වෙන ...

නුබ සොදුරු සිහිනයක්

රාත්‍රිය හැඩ වන

සිත සොදුරු මත් වන

අල්ලන්න බැරි වෙන ...

ඇදහැලෙන වැසි නොවී

ඇදහැලෙන වැසි නොවී

මහා ඝන මාරුතේ...

දියනොවී පොලොව මත 

තිබෙන හිම කැට වගේ..

තෙත් කරන් හද මඩල

නුබත් මේ හිම වගේ.

තව කලක් හිටියනම්..

නුබ මගේ හදවතේ...